super size me" too"!

 با وجودی که obesity (بیماری چاقی) معذل مردمان اینجا شده ولی همچنان مشتریان پرپا قرص برگر کینک و مک دونالد رو مشاهده میکنید که صب تا شب اونجا رژیمشون رو تجدید میکنن!عکس بالایی هم که مشاهده میکنید یک مثال ملموس از این نمونه ست که توسط بنده از زیر میز بقلی گرفته شده. امیدوارم که صاحب عکس این دور و ورا نیاد که ٬با توجه به هیکل ایشون و اینکه عکس بدون اجازه گرفته شده٬ ما رو حلال کنید دیگه!
من که در مقابل ایشون شهروند لی لی پوت به نظر میرسم جرات نمیکنم غذای این fast food رستوران ها رو بخورم والا  اینا دیگه قید همه چیرو زدن. البته به نظر من اینا همش اثر غذا های اینجاست. از رستوران هاش که بگذریم مواد اولیه غذا ها هم بالاخره به یه نحوی دستکاری شده. مثلا اینجا گوجه فرنگیاش یکی اینقدر! ( حالا شما که نمیبینی!) ولی معلوم نیست اون ماده ای که بهش زدن خود آدمو هم اینقدری نکنه! یا مثلا طالبی هاش ٬دور از جون شما٬ نازا ن! نمیدونم چی بهش زدن که  هسته هاش رشد نکردن. حالا معلوم نیست خود آدم هم ......(لا اله الله... )
حالا تازگی ها هم یه سری بحث هایی مطرح شده راجب غذا های ژنتیکی و این مسائل ولی تا حالا که به نتیجه ای نرسیدن. اگه قرار باشه غذا های ژنتیکی ممنوع بشه یا مارک دار بشه دیگه در تحقیقات  دانشمندان تخته میشه. به عبارت دیگه موش های آزمایشگاهی دیگه از غذا های آزمایشگاه نمیخورن و تحقیقات بی تحقیقات. 
فیلم "سوپر سایز می" هم یک نگرشی هست به McDonald خوردن زیادی و عواقب آن.
من که هنوز این فیلم رو ندیدم ولی اون روز تعداد زیادی رو دیدم داشتن از سینما بیرون میومدن که احتمالا رفته بودن عبرت بگیرن.
باشد که رستگار شوند!